Υπάρχουν στιγμές που κάτι μας πιάνει και κοιτάμε πίσω. Φέρνουμε στο μυαλό μας όλα όσα συνέβησαν. Τις χαρές, τις λύπες, τα λάθη, τα χαμόγελα, όλα.

Κάποιες απ’ αυτές τις στιγμές τις νοσταλγούμε… και άλλες θα ευχόμασταν να μην είχανε συμβεί ποτέ. Όπως όλη αυτή η περιπέτεια που περάσαμε πριν από τρία  χρόνια.

Αυτή η ιστορία μας διέλυσε όλους…

Αλλά τελικά, με έναν περίεργο τρόπο, μας έκανε να εκτιμήσουμε λίγο παραπάνω τη ζωή μας.

Να ζητήσουμε μια δεύτερη ευκαιρία και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε. Για μας, για τους ανθρώπους γύρω μας. Για μια φορά να είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι.

Χρειάζεται χρόνος γι’ αυτό. Χρόνια. Αλλά αξίζει… το κάθε λεπτό.

Αλλάξαμε…! Όλοι αλλάξαμε… και θα συνεχίσουμε να αλλάζουμε. Να εξελισσόμαστε, να μεταμορφωνόμαστε… να μεγαλώνουμε. Και με έναν τρόπο να ωριμάζουμε. Να αφήνουμε πίσω μας όλα όσα έγιναν κι όλα όσα μας πληγώνουν.

Κι αυτό γιατί είναι σημαντικό να ξέρουμε πότε κάτι έχει τελειώσει πραγματικά και να μην προσπαθούμε να κρατιόμαστε από αυτό επειδή φοβόμαστε να πάμε παρακάτω.

Αλλιώς μένουμε κολλημένοι… Κι ενώ ο κόσμος γύρω μας αλλάζει, εμείς δεν  κάνουμε ποτέ αυτό το επόμενο βήμα.

Κοιτώντας πίσω λοιπόν, δεν μετανιώνουμε για τίποτα. Κι αυτό νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη μας επιτυχία.

Γιατί κάθε λάθος, κάθε δάκρυ, κάθε δυσκολία… μας έφερε εδώ που είμαστε σήμερα. Και ναι, σήμερα είμαστε ευτυχισμένοι.