Nora Searching

Πώς γίνεται ένα μόνο γεγονός να καταφέρει να αλλάξει όχι μόνο ολόκληρη την ζωή σου, αλλά και την ζωή όλων των άλλων γύρω σου; Κάτι που ξεκινάει σαν κάτι μικρό να μεγαλώνει όλο και πιο πολύ και να φτάνει σε σημείο να γκρεμίσει ότι έχεις χτίσει. Όποιος άκουσε την ιστορία για εκείνο το παράνομο ζευγάρι που έλεγαν στις ειδήσεις, κατάλαβε ότι στο ατύχημα εκείνο βρίσκονταν δυο άνθρωποι που ερωτεύτηκαν ενώ δεν έπρεπε να είναι μαζί. Όμως δεν είναι αυτή η ιστορία τους της Άννας και του Κων/νου ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτή. Από την αρχή σχεδόν φάνηκε ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά. Αυτό που τους συνέβη δεν ήταν απλώς ένα ατύχημα. Αν ήταν μόνο ατύχημα, η Άννα δεν θα παρέμενε αγνοούμενη για τόσες βδομάδες... Αν ήταν μόνο ατύχημα, το όπλο που βρέθηκε λίγα μέτρα μακριά δεν θα υπήρχε.   Ίσως ό,τι έγινε να είχε σχέση με αυτήν. Ή μπορεί οι δυό τους να ήταν θύματα μιας κατάστασης, ενός εκβιασμού. Και μετά βρέθηκε   η σορός της. Η Άννα νεκρή. Γιατί; Επειδή ερωτεύτηκε έναν άντρα

Λίγο αίμα.  Ποτέ δεν υπήρχε το ενδεχόμενο της αποβολής στο μυαλό μου. Όταν πρωτόμαθα ότι είμαι έγκυος το μόνο που σκεφτόμουνα ήταν να το ανακοινώσω σε συγγενείς και φίλους, λίστες με πιθανά ονόματα, το πως θα διαμορφώσουμε με το Γιώργο το καινούργιο δωμάτιο…  Λίγο αίμα στο σεντόνι κι όλα χάθηκαν. Πήγαμε στη γιατρό, μας ενημέρωσε ότι είχα χάσει το μωρό. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω, πως να αντιδράσω. Η παγωμένη επιφάνεια άνοιξε και με κατάπιε. Βγήκα απ’ το δωμάτιο της εξέτασης και αντίκρισα εγκυμονούσες γυναίκες, ευτυχισμένες που πήγαιναν για το συνηθισμένο τους έλεγχο. Γιατί αυτές και όχι εγώ;    Σκέφτηκα ότι πρέπει να υπάρχει μια άλλη πόρτα για γυναίκες που χάνουν τα παιδιά τους. Έκλαιγα για μέρες. Δεν μπορούσα να συνέλθω. Είχα μετανιώσει για όλα. Για κάθε τηλέφωνο που πήρα, για κάθε όνομα που σκέφτηκα, για κάθε όνειρο που έκανα γι’ αυτό το μωρό. Φίλοι μας που δεν είχαν μάθει για την αποβολή, μας παίρναν τηλέφωνο για να μάθουν νέα, την πορεία της εγκυμοσύνης. Μ

Νομίζω ότι άνθρωποι ζούμε πάνω σε μια παγωμένη λίμνη. Το στρώμα του πάγου είναι λεπτό αλλά εμείς, όλοι μας, πιστεύουμε ότι δεν θα σπάσει ποτέ - κινούμαστε πάνω του με αυτή τη βεβαιότητα. Μεγαλώνουμε, κάνουμε σχέσεις, ερωτευόμαστε, ονειρευόμαστε, μαλώνουμε και φιλιώνουμε σίγουροι ότι θα παραμείνει άθραυστο. Και μετά, κάποια στιγμή χωρίς προειδοποίηση, ο πάγος σπάει. Και κάποια ή κάποιος πέφτει στο παγωμένο νερό. Μερικοί καταφέρνουν να σκαρφαλώσουν στην παγωμένη επιφάνεια. Άλλοι χάνονται.    Όσοι είναι δίπλα,   το βλέπουν και τρομάζουν. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν να ζουν με την ίδια βεβαιότητα. Ότι τίποτα δεν μπορεί να τους κάνει να χάσουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Ότι σε αυτούς δεν θα συμβεί τίποτα που να τους βγάλει από την ισορροπία τους. Ότι ο πάγος δεν θα σπάσει ποτέ.     Η Άννα χάθηκε ξαφνικά, «άνοιξε η γη και την κατάπιε» και κανένας δε μπορούσε να απαντήσει που μπορεί να ήταν, που πήγε. Νομίζω ότι κανένας δε διαλέγει πότε και ποιον θα ερωτευτεί. Δεν ελέγχετα